Nasa tapat ng isang may kaliitang bahay ngayon si Ayesha. May kataasan na ang mga damo sa loob ng bakuran nito at nababakbak na ang dilaw na pintura ng bahay na iyon. Basag din ang isang salamin ng bintana sa may bandang harapan ng bahay. At may nakapinta pang hindi niya maunawaan kung letra ba iyon, o drawing. Ang mababang kahoy na fence nito ay tila hihiga na ano mang sandali.
Napangiwi siya sa itsura ng bahay na kaniyang lilipatan. Pagmamay-ari ito ng kaniyang Tita Esme na ipinamana sa kaniya bilang sa siya ang pinakamalapit at matiyagang nag-alaga sa kaniyang Tita noong nabubuhay pa ito. Kamakailan lang ay binawian na ito ng buhay dahil sa matinding karamdaman nito.
At dahil wala na ito sa daigdig ng mga tao ay wala na rin siyang balak pang manatili sa bahay ng mga kapatid nito. Kung sabagay, noon pa man ay hindi naman na talaga siya welcome sa tahanang iyon. Kung hindi lang dahil sa kaniyang Tita Esme ay hindi siya patutungtungin ng mga kamag-anak nila roon.
Isa na siyang ulilang lubos, at ang Tita Esme na niya ang nagpalaki at nagpaaral sa kaniya nang mawala ang kaniyang mga magulang. Kaya naman nang magkasakit ito ay siya naman ang nag-alaga rito bilang ganti sa kabutihan nito sa kaniya.
Hmm, mukhang marami-rami akong kailangan ayusin sa bago kong bahay, a, bulong niya sa sarili. Bitbit ang dalawang malalaking bag ay pumasok siya sa loob ng bakuran at naglakad patungo sa sementadong balkonahe ng tahanang iyon. Inilapag niya ang mga bitbit at kinuha ang susi sa loob ng maliit niyang bag na nakasabit sa balikat upang mabuksan ang inaagiw nang seradura ng pinto.
Binuksan niya ang ilaw sa loob ng bahay at doon tumambad sa kaniya ang maalikabok na sahig at puting mga tela na nakatakip sa mga kagamitan na naroon. Inilibot pa niya ang paningin sa kabuuan ng bahay upang pagmasdan itong mabuti. Sa bandang kaliwa ay may isang pintuan na sa tingin niya ay nagsisilbing kuwarto. At sa kaniyang harapan ay tanaw ang maliit na kusina na may maliit ding mesa at dalawang upuan.
Muli siyang huminga nang malalim at napangiti dahil agad niyang naramdamang magiging masaya at tahimik ang buhay niya sa bahay na iyon. Kaya naman, muli niyang kinuha ang mga bag at nagtungo sa pinto na inaakala niyang silid.
Pagpihit niya ng seradura ng pinto ay agad siyang kinabahan nang may marinig siyang humahalinghing sa loob ng silid na iyon. Pinakinggan pa niyang muli iyon upang makatiyak na hindi siya nagkakamali sa kaniyang narinig kanina.
Adonis... hmm... Sige pa... oh! Malinaw na malinaw. Rinig na rinig niya ang halinghing ng isang babaeng tila nakikipagtalik sa loob ng kuwartong iyon. Dahan-dahan niyang itinulak pabukas ang pinto upang makasigurado siya na may tao nga sa loob ng silid.
Agad na nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita nga niya ang dalawang taong magkapatong sa ibabaw ng kama at may ginagawang milagro. Dahil sa pagkabigla ay naitakip niya ang isang kamay sa kaniyang mga mata at napatili.
Dali-dali niyang hinilang pasara ang pinto ng silid at napasandal doon habang hawak-hawak ang dibdib. Hinihingal siya sa nasaksihan at tila nanuyo bigla ang kaniyang lalamunan.
g silid na iyon. Nagmamadali naman siyang lumabas ng
bandang gate at muling pumihit pabalik sa bahay. Naniningkit ang mga mata niyang s
? Ano’ng gina
ong niya sa sarili. “Hoy! Lalaking maniyak! Ako dapat ang nagtatanong sa’yo niyan! Sino k
tangkad ito at maputi. Wala man itong abs na maipa
o at makakapal ang mga kilay, matangos ang ilong, mapula
g purihin ang trespassing na lalaking ito? Tumikhim siya at muling tinaasan ng kilay ang lalaki sa ka
ng tanong pa nito sa kaniya. In fairness naman, ang ganda ng n
a niya sa sarili. Muli siyang tumikh
g tanong ko. Ano’ng ginagawa ninyo sa l
o kanina?” nakangising tu
ga ako ng siraulong ‘to!
a makapal ang mukhang lalaki ka! Napakabastos mo! Walang modo! Walang ma
aki naman ang kaniyang mga mata at pilit na binabawi ito sa lalaki. Pero sorry na lang siya dahil masyadong malakas ang kurimaw na la
ing maliliit na langgam na biglang kumagat sa iba’t ibang parte ng k
ka! Kadiri!” Pinaghahampas niya it
inagawang paghampas dito. Hinila na nito ang babaeng kasama nito at naglakad palaba
ayaw nito kanina papasok sa katabing bakuran niya. “Nakakainis talaga! Ang akala ko pa naman peaceful an
iyong Adonis ka! Makikita m